Op vrijdag 21 februari 2020 gaf Rob Gruben een lezing over de esoterische achtergronden van orgaandonatie. Het eerste deel betrof verschillende feitelijkheden rondom orgaantransplantatie, zoals het feit dat de introductie van de hart-longmachine in 1952 de directe aanleiding vormde voor de medische wetenschap om zich te richten op orgaantransplantatie. De fase tussen klinisch dood en hersendood kon door deze machine gerekt worden. In 1968 werd hersendood in juridisch opzicht gelijkgesteld aan een volledig overlijden en kon men overgaan tot orgaantransplantaties van hersendode mensen. Om de diagnose hersendood te mogen stellen moet een serie verplichte testen worden uitgevoerd. Rob plaatst hierbij een aantal kritische kanttekeningen. Zo zijn er wereldwijd veel gevallen bekend waarbij een patiënt uit een gediagnosticeerde hersendood bijkwam. Dat betekent dat hersendood niet echt dood is óf dat de diagnose fout was. Hoe dan ook, het betekent óók dat orgaanuitname plaatsvindt uit levende lichamen.
Het tweede deel van de lezing ging over de spirituele dimensie van orgaandonatie. Rob noemde orgaandonatie een door de tegenmachten gecreëerde impuls, die ‘gerechtvaardigd’ wordt door het Ahrimanische ‘gemak’ van de maakbare mens – die het aardse leven steeds meer als het enige gaat beschouwen – en de Luciferische onbewustheid over een schijnbaar nobele daad. Maar het orgaan is ten diepste individueel van aard en kan niet zonder meer worden overgeplaatst in een ander voertuig. Daarom kan een transplantatie alleen plaatsvinden als de ontvanger daarna levenslang anti-afstotingsmedicijnen slikt. Eén wezensvreemd orgaan wordt op die manier dominant gemaakt over het totale karmische trillingsniveau van de ontvanger. Die wordt daardoor afgehouden van zijn eigen karmische ontwikkelingsweg en komt tot op een bepaalde hoogte in de levenssfeer van de donor. Ook voor de donor heeft orgaandonatie grote spirituele gevolgen. Hoe meer de mens ingrijpt in de goddelijke voorzienigheid van het karma, hoe minder ruimte er is voor de eigen karmische weg van de donor. Het met zorg gekozen karmische plan van de engelwereld én de betreffende individualiteit wordt volledig doorkruist door het vrije menselijke handelen in de vorm van de keuze voor orgaandonatie. De tegenmachten houden zo de fundamentele inzichten tegen die de mens op aarde zou moet verkrijgen, namelijk die in karma en reïncarnatie.
De keuze voor of tegen orgaandonatie is er een die in volledige vrijheid genomen moet worden. Spiritueel geschoolde mensen zullen anders handelen dan mensen die niet in een geestelijk voortbestaan geloven. De vrijheid van de mens is uiteindelijk zijn hoogste goed. Maar vrijheid zonder inzicht en liefde kan ook het wapen zijn van de tegenmachten. Het beste wapen hiertegen is daarom een spiritueel bewustzijn.

Isabel Beije, studiecentrum antroposofie Breda